De gezondheidscrisis heeft sociale on-gelijkheden bloot gelegd. De kerkge-meente van Luik heeft zijn diensten al-tijd gehandhaafd, ondanks de dreiging van het gevreesde virus.
Op een morgen keek kapitein Michaël Druart even uit het raam van zijn kantoor. Een sliert hulp-behoevende gezinnen, tientallen meters lang, hoopten op een maaltijd. De winkels waren reeds gesloten en de voorraad slonk zienderogen. Er moest een beslissing wor-den genomen: het risico nemen door onze laatste reserves aanspreken, of de hupbe-hoevenden met lege handen terugsturen. De beslissing om de resterende maaltijden en pakketten uit te delen werd genomen in gebed en geloof: “We moesten deze gezin-nen laten zien dat God hen niet in de steeklaat”, legt de kapitein uit.
Met het verzoek om een budgetaan-passing, hoopten we meer mensen te kunnen helpen. Door de goedkeuring om het aantal begunstigden van de gratis bedeling te verhogen in het kader van het Europees Hulpfonds en de Voedselbank konden we een extra 660 mensen in nood bedienen. Vandaag worden bijna 1.500 mensen geholpen door het korps. “Deze crisis toont duidelijk wat de betekenis is van de roeping van officieren in het Le-ger des Heils. Het is niet voldoende het evangelie te verkondigen, wij moeten het beleven, het zichtbaar maken door onze handelingen en ons luisterend oor”, voegt kapitein Druart eraan toe.
Kapitein Michaël Druart : “Wij geloven dat God in staat is deuren te openen die niemand kan sluiten, en wij ervaren dat, meer en meer. Sinds het begin van de crisis is er geen dag geweest waarop we een tekort aan maskers, gezichtsschermen of voedsel hebben gehad. Wij wisten dat de keuze om open te blijven en onze diensten af te stemmen op de huidige maatregelen, alleen kon worden uitgevoerd met een helpende hand van God. En wij beleven elke week het wonder van Gods genade ondanks deze crisis.”
Christel Lecocq
