“Het was ongeveer twaalf uur ’s middags. Toen werd het in het hele land donker, tot drie uur ’s middags.” Lucas 23 vers 44
Wat er in de schaduw gebeurt is niet duidelijk zichtbaar, het is half verborgen, gedaan in het donker om verborgen te blijven.
Judas haast zich naar de joodse religieuze autoriteiten om Jezus te verkopen, Petrus ontkent Jezus, de joodse leiders vertrouwen de verantwoordelijkheid voor zijn executie toe aan de Romeinen, Pilatus wast zijn handen in onschuld maar wil zich bij gebrek aan moed niet verzetten. 
Halve waarheden, valse beschuldigingen gefabriceerd uit het niets, kortom, een geniepig project dat op een trieste en donkere dag stiekem wordt uitgevoerd!
In de ogen van iedereen lijken onze acties oprecht en authentiek, maar onze ware beweegredenen zijn goed verborgen en staan lijnrecht tegenover elkaar: zonde, hebzucht, egoïsme, lafheid, onrechtvaardigheid, en ik vergeet er zeker een paar.
Zoveel dingen in onze wereld, zoveel dingen in ons dagelijks leven blijven in de schaduw staan. Zoveel dingen worden in het donker gedaan, waarbij ze de schijn van goedheid, eerlijkheid of eer op zich nemen, terwijl het in werkelijkheid juist het tegenovergestelde is.
Het licht dat Jezus laat schijnen door zijn leer en vervolgens door zijn Heilige Geest, verlicht wat verborgen is in de schaduw. En laat het zien zoals het echt is: een zonde blijft een zonde.
Vandaag de dag is het natuurlijk om het bestaan van de zonde te ontkennen, en daarmee alle persoonlijke verantwoordelijkheid weg te nemen.
Die zwarte vrijdag, zwarte vrijdag, was een donkere dag omdat hij de mensheid toonde in zijn zwakheid, in de oppervlakkigheid van de menigte die Jezus een paar dagen eerder had geprezen en nu zijn kruisiging eist. De Joodse religieuze autoriteiten, op heterdaad betrapt, eisten het op. De Romeinen gaven de voorkeur aan politiek boven gerechtigheid.
Het waren alleen maar mensen die leefden zoals wij vandaag. Ons eigen leven zit vol met schaduwen die ons, zo menen wij, ervan weerhouden verantwoordelijk te zijn voor onze zonden. Toch zijn ze een weerspiegeling van onze eigen spiritualiteit, van onze relaties met elkaar, met de mensheid, met de schepping, met God.
Met Pasen, als we in de schaduw van het kruis staan, zal de zoon opstaan en zijn licht laten schijnen, maar niet voordat we op onze knieën gaan en vergeving vragen. “Vader, vergeef hun (= ons), zij (= wij) weten niet wat zij (= wij) doen” Lucas 23 tegen 34.
