Majoors Frank en Bluette Estievenart, beiden onlangs gepensioneerd, hebben zojuist een bladzijde omgeslagen in hun actieve leven. Omdat de missie doorgaat, beantwoorden de majoors onze vragen en geven zij hun visie op het verleden, maar ook en vooral op de toekomst.
Wat is jullie basisopleiding?
Frank: Ik heb een opleiding tot gespecialiseerd opvoeder gevolgd, die ik heb voortgezet in de sociale promotie en aangevuld met een opleiding personeelsbeheer.
Bluette: Ik ben opgeleid als medisch assistent.
Wanneer en vooral hoe voelde u zich geroepen om actief te dienen in het Leger des Heils?
Frank: Het was in 1985 dat ik besefte dat de God waarin ik geloofde dichter bij stond als ik voorheen dacht. Niet lang daarna werd ik aangenomen als gespecialiseerd opvoeder in het opvangcentrum in de Priemstraat in Brussel, nu Foyer Georges Motte, Ieperlaan. Ik werd me er snel van bewust dat ik een roeping had als officier (voorganger) van het Leger des Heils. In april 1987, had ik het geluk Bluette te ontmoeten. Een jaar later waren we getrouwd. Een paar weken later beantwoordden we samen Gods roep en kondigden onze aanmelding aan bij de officiersopleiding van het Leger des Heils.
Bluette: Toen ik ongeveer 19 jaar oud was, voelde ik Gods roeping om Hem te dienen, maar ik zou niet dienen in het Leger des Heils. Mijn huwelijk en de nieuwe levensomstandigheden veranderden echter mijn mening en ik gaf gehoor aan deze missie.
Hoe was jullie loopbaan binnen het Leger des Heils?
Wij werden eerst benoemd tot directeur van het Chantier¹ in Brussel en vervolgens overgeplaatst naar Luik² om er de leiding te nemen. Vijf jaar later gingen wij met onze twee jongste kinderen naar de opleidingsschool, en in juni 1997 werden wij tot luitenants van de “Boodschappers van Gods Liefde”3 gewijd. Aangesteld als jeugdleiders van het Leger des Heils in België, werden wij al na anderhalf jaar overgeplaatst naar een officiersambt in een korps (christelijke gemeente).
Fulltime inzetbaar zijn is erg tijdrovend, hoe heb je het ambt als officier gecombineerd met je gezinsleven?
Gedurende al die tijd hebben we geprobeerd onze kinderen te omringen met de genegenheid die ze nodig hebben. Het is niet altijd gemakkelijk geweest om voor elk van hen tijd vrij te maken, maar wij zijn dankbaar voor wie ze geworden zijn, voor de vreugde van het gezin dat groeit door huwelijken en geboorten en voor de prachtige familie die Hij ons heeft geschonken.
Wat was de grootste moeilijkheid in uw carrière?
Ik weet niet of we het grotere moeilijkheid kunnen noemen, omdat we beseffen hoezeer God situaties kan ombuigen en ze nieuw leven en rijke zegeningen kan geven. Maar het is waar dat wij vaak gefrustreerd waren dat wij niet aan alle eisen konden voldoen.
Wat is je grootste vreugde geweest?
Vreugde hebben we ervaren in het gezin en in onze verschillende opdrachten, maar ook in het zien van mensen die deze God van liefde en verzoening ontmoeten. We hebben gezien dat de kracht van God tussenbeide komt in verschillende levenssituaties. God is groot in zijn liefde en genade.
Waar streeft u naar na uw pensionering?
Op de drempel van ons pensioen verlangen wij naar een leven zonder zware verantwoordelijkheden. De toekomst behoort God toe en wij zullen trachten de weg te volgen die Hij voor ons heeft bereid.
Geïnterviewd door Christel Lecocq
