Sinds het begin van de Covid19 crisis hebben we de werking van het gemeenschapscentrum in Luik aangepast. Meer dan 1.400 maaltijden worden wekelijks verdeeld in driveins, thuis of in het station, in samenwerking met de stad, Le Relais Social, Le Grand Café de la Gare en Les Souliers du Cœur.
De geestelijke activiteiten zijn gereorgani-seerd dankzij Gloria, de rechterhand van de officieren/voorgangers, en enkele jon-geren die zorgen voor de vriendschappe-lijke band, de Bijbelstudie en de gebeds-bijeenkomsten: de slogan “Soup, Soap en Salvation” is nog steeds actueel!Esther Braive, verpleegster van opleiding, is verantwoordelijk voor de coördinatie van de voedselhulp en de vrijwilligers. Ze vertelt:
Hoe en waarom hebben jullie de werkwijze moeten aanpassen?
In Luik hebben vele verenigingen hun diensten stopgezet vanwege het besmettingsgevaar voor de vrijwilligers, die vaak al op zekere leeftijd zijn. Van onze kant willen we reageren op deze noodsituatie en onze manier van werken aanpassen: de doucheservice gaat nu door via registratie op het internet, de voedseldistributie is ook heroverwogen. Nieuwe vrijwilligers komen het team een handje helpen, waardoor we onze actie kunnen verderzetten. Onze lokalen worden ter beschikking gesteld van de autoriteiten en er werd snel een gemeenschappelijk noodplan opgesteld.
Wat zijn de ontwikkelingen?
Hygiëne is een echt probleem voor daklozen. Het is daarom belangrijk om deze dienst niet af te schaffen. We bieden nu drie keer per week toegang tot de douches, en dit volgens een officieel gevalideerd hygiëneprotocol. Wat de voedselhulp betreft, neemt de vraag steeds maar toe. We kunnen niet verder functioneren met slechts één vrijwilliger die maaltijden bereidt. Het “Grand Café de la gare” verzorgt nu dagelijks 200 maaltijden. Zeven dagen per week serveren we een warme maaltijd en delen we broodjes uit aan de daklozen
Hoe heb je het protocol opgesteld om de veiligheid van iedereen te garanderen?
Dit gebeurt geleidelijk aan naargelang de vragen die naar boven komen. Hoe kun-nen we zonder risico’s te nemen omgaan met potentieel zieke mensen, hebben we voldoende materiaal, moeten we de dak-lozen opzoeken? Dankzij een doordachte organisatie en het ter beschikking stel-len van veiligheidsmateriaal, kunnen de teams veilig hun missie voortzetten terwijl ze zichzelf beschermd voelen
Heb je het gevoel dat je hier op je plaats bent?
Als verpleegster en als christen ben ik in staat om een stap terug te zetten uit de situatie waarin we leven. Ik probeer positief te blijven. Het team steunt elkaar in een zorgzame geest, dat is belangrijk
Zijn de relaties met je teams en met de begunstigden veranderd?
Niemand was voorbereid op een der-gelijke crisissituatie. In een noodsituatie moet je leren managen, een actieplan opstellen, afremmen waar nodig, naden-ken, beslissingen nemen en resultaten inschatten. Spontaan wil iedereen helpen in een geest van vrijgevigheid. Maar het is belangrijk om de hulp die we willen geven te structureren en ervoor te zorgen dat elke vrijwilliger een specifieke rol kan vervullen. Dit is een manier om onze acties te professionaliseren
Hoe zie je de toekomst?
Ik ben bang dat de vriendelijke en ont-spannen sfeer die voor deze pandemie bestond, onbedoeld plaats zal maken voor argwaan, vluchtigere dienstverle-ning met minder menselijk contact. We zullen de mensen op hun gemak moeten stellen, voorzichtig moeten blijven en op elkaar moeten letten
Interview door Christel Lecoc
