Een schilderij van de kunstenares Deborah Nell getiteld “Vergeving”
Toen ik dit schilderij voor het eerst zag, dacht ik dat het een illustratie was van het troosten van een nabestaande.
Dat de zittende figuur helemaal was ingestort van verdriet, ontroostbaar en ze omarmd werd door een medelevende vriendin of familielid.
Als je erover nadenkt wat als je iemand onrecht hebt aangedaan of je hebt jezelf teleurgesteld en je diepe behoefte hebt aan vergeving dan is het net als verdriet.
Je voelt dat er iets verloren is gegaan, je onschuld, je gerechtigheid, je status. Je hebt het gevoel dat je nooit zult herstellen van wie je was en dat je teleurgesteld bent in je falen, dat iets van wie je dacht dat je was voor altijd weg is.
Als je naar deze kleuren kijkt, die van de boeteling, kun je bijna de rauwe emoties waarnemen, sterke, scherpe en uitgesproken lijnen op de achtergrond, de verscheidenheid aan kleuren bijna opwindend als wervelende emoties… haar witte jurk is niet meer zo wit!
De troostende persoon is echter gekleed in meer sombere kleuren, kalm, geruststellend, vredig, …
Als ik echter opnieuw naar haar kijk, zie ik een moeder die haar dochter troost biedt, wiens hart misschien gebroken of gekweld is en die troost nodig heeft.
Als u op uw beurt dit werk observeert, voelt u zich misschien ook gekweld in uw eigen leven en moet u getroost worden, vergeving ontvangen of verlenen, of opgetild worden nadat u bent ingestort.
Luister naar de volgende woorden uit Efeziërs 4 vers 31 en 32:
« Doe alle bitterheid, boosheid en haat weg. Stop met schelden en vloeken. Ja, alle soorten slecht gedrag moeten jullie wegdoen. 32 Wees vriendelijk en behulpzaam voor elkaar. Vergeef elkaar, net zoals God jullie in Christus heeft vergeven. »
Gods zegen toegewenst.
Originale versie :
