“De God in mij, groet de God in jou”,
een traditionele Paasgroet. Hoe vaak ontmoeten we iemand anders en zie we onze God in die persoon?
Vandaag kijken we naar Jezus die aan de deur klopt.
Bijbelreferentie Openbaringen 3:20
Let op: Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand naar Mij luistert en de deur opendoet, zal Ik bij hem binnen komen. Dan zullen we samen eten: hij met Mij en Ik met hem.
Hebt u al eens aan een deur geklopt, wachtend op binnen gelaten te worden maar niemand die deur opent? Je weet dat er iemand is maar ze doen de deur niet open.
Dit overkwam Ruth en mij vaak toen we deelnamen aan de jaarlijkse deurcollecte van het Leger des Heils in het Verenigd Koninkrijk. Vragen om een donatie, van deur tot deur. Niet alle deuren gingen open. Het was gemakkelijker om ons te negeren dan ons te woord te staan.
Ik werd ooit opgesloten in een kasteel door een paar vrienden, ze vonden het een goede grap, maar ze lieten me achter en het museum werd gesloten. Ik klopte op de deur, maar ze gaven geen antwoord, ze waren weggelopen. Uiteindelijk hoorde de conciërge me en liet me eruit.
Ik voelde me vernederd dat mijn vrienden mij op deze manier behandelde. Ik schaamde me ervoor dat ik hulp moest blijven vragen en op de deur moest blijven bonzen om me eruit te laten. Ik schaamde me toen de conciërge me eruit liet toen hij me uitschold voor mijn dwaasheid.
Wanneer Jezus aan de deur van ons hart klopt om een nieuw leven aan te bieden, een nieuwe manier van leven.
Hij biedt ons meer dan de vrijheid van de aardse krachten, hij is ook genezend en vergevingsgezind. Hij biedt ons een eeuwig leven van vreugde en schoonheid, tevredenheid en oneindig geluk.
Toen ik de deur voor Hem opende was ik bang, ik was niet zeker dat er iets zou veranderen, maar het gebeurde onmiddellijk, ik werd aanvaard, ik was niet beschaamd, ik was dankbaar.
De angst was verdwenen, de onrust of ik de deur nu wel of niet zou openen was weg, het werd vervangen door vrede.
Ja, ik schaamde me voor mijn zonden en voel me nog steeds beschaamd maar ik weet dat ik aanvaard en welkom ben. Mijn zonden zijn afgehandeld.
Laatst las ik dat “de veroordeling door de zelfingenomenheid God meer pijn doet dan de schaamte van de zondaars”.
Door de deur te openen voor Jezus maakt me niet beter dan iemand anders, het maakt mij een betere persoon, een betere versie van mezelf.
Ik las onlangs een gedicht met deze regels.
“Weten we wat er in ons leeft?
Wat is er ziek van overvoeding ?
Wat moet worden geleegd, zodat Gods geest als water door ons kan stromen.”
(Gemma Simmons).
De deur openen voor Jezus was een keerpunt in mijn leven, het was het binnengaan van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde want mijn hart was veranderd en het blijft zich ontwikkelen.
Voortdurend worden geleegd van misverstanden, van wat belangrijk is en wat niet. Voortdurend bijgevuld worden door Gods ‘water van het leven’.
Moge je ook weten hoe het is om de deur te openen en Gods geest door je heen te laten stromen.
God zegene je
Gebed:
Lieve Heer, ik stond bij de deur en aarzelde om hem te openen, bang dat U me niet zou accepteren. U stelde me gerust, U zei geloof me, geloof me.
Dat deed ik en U veranderde me.
Heer, voor allen die Uw stem horen: ‘Hier sta ik, ik sta aan Uw deur en ik klop’. Geef hen het geschenk van het geloof dat ze U mogen vertrouwen en Uw liefde voor hen mogen kennen.
Heer voor hen wiens hart uitgehongerd is, zo vol en druk met de wereld en hun begeerten, dat ze hier niet Uw stem kunnen horen. Misschien dan toch tijdens deze pandemie. Misschien zijn ze stil genoeg om Uw stem te horen.
We bidden opnieuw voor deze wereld en voor alle mensen die bang en angstig zijn, Heer breng vrede en genezing voor hen. In Uw naam Jezus bidden we.
Amen
